Η αισιοδοξία και η απαισιοδοξία είναι θεμελιώδη χαρακτηριστικά του ανθρώπινου εγκεφάλου. Με αισιοδοξία, υπάρχει η υπόθεση “Just World”, μια βαθιά υπόθεση ότι ο κόσμος είναι δίκαιος και ότι οι καλές ενέργειες θα οδηγήσουν σε καλά αποτελέσματα, και αντίστροφα για τα κακά.

Υπάρχει επίσης η «εξασθένιση της προκατάληψης επιρροής», όπου οι αναμνήσεις για αρνητικές συναισθηματικές εμπειρίες ξεθωριάζουν ταχύτερα από τις θετικές. Και έπειτα υπάρχει η «πλάνη σχεδιασμού», μια γνωστική ιδιοτροπία όπου υποτιμούμε συνεχώς πόσο καιρό θα πάρει μια εργασία (όπως η οδήγηση στο αεροδρόμιο), ανεξάρτητα από το πόσο συχνά το έχουμε ξανακάνει.

Αυτά τα τρία χαρακτηριστικά από μόνα τους δείχνουν ότι η αισιοδοξία εμπνέει την αντίληψή μας για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ωστόσο, το ίδιο ισχύει και για την απαισιοδοξία. Ενώ οι αναμνήσεις μας μπορεί να παραμορφώνονται θετικά, τα συστήματα συναισθήματος και προσοχής μας δείχνουν μια προκατάληψη αρνητικότητας – δίνουμε περισσότερο βάρος και ξοδεύουμε περισσότερο χρόνο μένοντας σε αρνητικές εμπειρίες. Και ενώ ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει την εντυπωσιακή ικανότητα να δημιουργεί πολύπλοκες προσομοιώσεις γεγονότων και σεναρίων, μεγάλο μέρος αυτού χρησιμοποιείται για αρνητικά ή χειρότερα σενάρια και σκέψη ταμπού.

Στάθηκε ποτέ σε γκρεμό ή ψηλό κτίριο και σκέφτηκε “Τι θα γινόταν αν πηδήξω;” χωρίς ευδιάκριτο λόγο; Τώρα ξέρεις γιατί. Έτσι λειτουργεί ο εγκέφαλός μας. Χρειαζόμαστε αισιοδοξία για να μας κρατήσει παρακινημένους, να μας υποχρεώσει να εκτελέσουμε δράσεις και να μας καθησυχάσει ότι έχουμε τον έλεγχο της ζωής μας. Και χρειαζόμαστε απαισιοδοξία για να μας κρατήσει προσγειωμένους, επιφυλακτικούς για τους κινδύνους και τους κινδύνους, για να μας κάνει να αναγνωρίσουμε όρια και περιορισμούς.

Μια πλήρης απουσία αισιοδοξίας παρατηρείται συχνά σε άτομα με σοβαρές περιπτώσεις κατάθλιψης και άγχους, ενώ η μηδενική απαισιοδοξία μπορεί να οδηγήσει σε μη ρεαλιστικές προσδοκίες, κατηγορώντας τα θύματα και επιβλαβή συναισθηματική καταστολή.

Ακριβώς αυτό που είναι πιο σημαντικό σε κάθε δεδομένη κατάσταση θα ποικίλει σημαντικά, αλλά είναι αδύνατο να αρνηθούμε ότι τόσο η αισιοδοξία όσο και η απαισιοδοξία είναι βασικά μέρη της ψυχής μας.

Πηγή: sciencefocus.com